Rzadko piszę notkę na bloga pod wpływem impulsu, zazwyczaj wszystko mam zaplanowane i przemyślane. Ale kiedy od czasu do czasu trafiam na takie perełki jak film Always #LikeAGirl to nie mogę przestać stukać w klawiaturę. Film jest fantastyczny i mam nadzieję, że zrobi więcej dla zrozumienia czym jest ten straszny potwór GENDER, niż jakiekolwiek debaty w polskiej telewizji.
Jeśli jeszcze go nie widzieliście to obejrzyjcie. Obowiązkowa pozycja dla każdego rodzica!
x
Wiem, że nie jest łatwo być dziewczyną, ale to najfajniejsza rzecz jaka dziewczynę może spotkać. Bardzo często nie jesteśmy tak silne i szybkie jak chłopcy, ale oni nie zawsze są tak empatyczni i wrażliwi jak my. Jeśli wykażemy się sprawnością fizyczną, to największym pochlebstwem jest dla nas “biegasz jak chłopak!”. A co jeśli chłopak się popłacze, albo dobiegnie do mety ostatni? Z całą pewnością usłyszy wtedy “ale z Ciebie baba”. Tak już po prostu przyjęło się na tym świecie – okazanie słabości jest babskie, wykazanie się siłą jest męskie.
Tak się składa, że mój syn jest niezwykle wrażliwym chłopcem, zupełnie nie takim jakim powinien być według tego świata. Niezliczoną ilość razy miałam drgawki, kiedy słyszałam jak ktoś (zazwyczaj osobnik płci męskiej) mówił mu: “nie bądź baba”. Zazwyczaj wtedy rzucałam się na jegomościa i odgryzałam mu głowę, na koniec rzucając “Nie chcę więcej słyszeć, że zachowuje się jak baba!”. I zupełnie nie chodziło mi o to, że “bycie babą” jest dla małego chłopca uwłaczające. Raziło mnie to, że wrażliwość, okazywanie emocji czy brak zainteresowania sportem mają być kojarzone z jakąkolwiek płcią. Jeśli mój syn ma ochotę płakać nad korpusem martwej mrówki, to niech płacze. Święty Franciszek też by płakał, a kobietą nie był.
Druga kwestia, która w “byciu babą” mnie męczy to fakt, że Franek ma siostrę, zaraz będzie miał drugą siostrę, a oprócz tego kiedyś być może będzie miał dziewczynę i żonę. Nie chcę, żeby w jego głowie zrodziła się myśl, że dziewczyny nie potrafią biegać, walczyć czy rzucać piłką. Nie chcę żeby kiedykolwiek jakiejkolwiek dziewczynie powiedział, że zachowuje się “jak baba”. Niech mówi, że płacze z byle powodu, albo że wolno biega, ale niech nigdy nie utożsamia tego z jej płcią.
Nie mam jeszcze pomysłu jak ochronić córki przed wsadzeniem ich w “babskie” szufladki, ale jeśli będą choć w połowie takie jak ja, to zdążą się odszczekać zanim delikwent skończy mówić “baba”. Chciałabym, żeby zawsze były dumne z tego, że są dziewczynkami i żeby robienie czegoś “jak baba” oznaczało dla nich robienie wszystkiego najlepiej jak potrafią. Dokładnie tak, jak myślą dziewczynki z filmu Always :)
